دندان بر لب خشم گزیدن را دوست دارم وقتی واژه ها به تلافی حقارت بهتانها آلوده اند
و سخن گفتن را وقتی جمله ها به تازیانه صبوری از دشنام‌واژه ها عاری اند
و لبخند زدن را وقتی تهوع همه تعفنهای عالم پس برهم فشردگی لبها زندانی اند
رقت تاب آوردن زیستنی زجرآلود را دوست دارم وقتی بودن از زجر آکنده است
No comments:
Post a Comment