شب یادواره

حوصله‌ی نوشتن نیست اما امیدی هم نیست که ننویسم چیزی و یادم بمونه که تمام دیشب به افتخار من بیدار نشستیم تا صبح... داشتم فکر می‌کردم حافظه‌ی من از پس حفظ کردن تمام این لحظه‌ها و حرفها و چهره‌ها برنمیاد که چشمهامو بستم تا تمرکز کنم روی صداها: گزارش فوتبال از هال: ر استقلالی نشسته و مسابقه‌ی پرسپولیس رو تماشا می‌کنه... نخی دور و بر گوشم به هم می‌پیچه: ن داره صورتم رو بند می‌ندازه... ترانه‌ای دهه‌ی هشتادی از اسپیکر کامپیوتر: ز پرسپولیسی غرق تماشای "وانس" ه... آبجی بزرگا به حرفای تمام نشدنی مشغولن... دخترا بحثشون گرفته... من درد موهای کنده شده رو با طعم صداها قورت می‌دم و باز الان که یه روز نگذشته یادم نمیاد که حرف آبجیا و دخترا چی بود
کاش یکی‌تون جای من می‌نوشت