Radio & taxi Drivers

راننده: یک مرد میانسال
(که از صبح 100 بار از امیرآباد تا انقلاب بالا و پایین رفته بود و همه مسافرینش رو جلوی کلینیک 16 آذر پیاده کرده بود و هیچ کس بهش اعتراض نکرده بود....)
خانم گزارشگر رادیو با یکی از منتقدین سینمایی راجع به یکی از فیلمهای جشنواره با برداشتی از شاهنامه، صحبت کرده بود.... مجری برنامه هم توی مباحثه ش با خانم می فرمود:" کارگردانها باید از این داستانهای دختر پسری دست بردارن، این حدیث نفسها دیگه مخاطبی نداره، باید برگردیم به عقب، به اندوخته های ادبیاتی باارزشی مثل شاهنامه، باید کارگردانها رو تشویق کنیم............" آقای منتقد درحالیکه تاسف می خورد که مجبوره موبایلش رو بعدا جواب بده، می فرمود:"برداشت فی نفسه بد نیست. ولی کیفیت کار هم مهمه،......".....خانم هم برای اینکه به آقای منتقد اجازه بده که SMS بفرستن، شروع به بحث مفصلی کرد که نه آقای مجری ناراحت بشن و نه آقای منتقد... و وقتی خواست مطمئن بشه که نظر آقای منتقد رو جلب کرده و پرسید: "شما هم موافقید؟"، آقای منتقد که ظاهرا هنوز SMS رو نفرستاده بودن بلافاصله گفتن:"در مورد چی؟"

راننده: یک مرد جوان
(که ورزشکار بودن از طرز نشستنش پشت فرمون مشخص بود)
نمی دونم کدوم نوحه خون یا مداح مزخرفی داشت آهنگ تخیله ریه هاش رو تست می کرد و مدام نفسش رو با صدای حوسه،حوسه، مثل تف بیرون پرت می کرد......هی خواستم بگم خفه ش کن اینو...بعد به خودم گفتم تو که هرروز داری مزخرفات لوس آنجلسی آرش و... رو توی این تاکسی ها تحمل می کنی....اینم وطنیش....

راننده: یک مرد میانسال
(که از میدون جمهوری به بعد که مسافری غیر از من نداشت، متوجه لزوم تنظیم آینه ش شد)
مجری مرد داشت با لحنی حماسی می خوند: سلام ای شانزده سالگی
ای شانزده سالگی تو به من گفتی
که جنس زخمهای کهنه شانزده سالگی تو با همه شانزده سالگیها فرق می کند
.......

راننده: یک مرد جوان
(که بعد از یه خط گرفتن از پرشیا، به راننده طلبکارش خیره شد و در حالیکه فحشش رو با شدت پشت لبهاش نگه داشته بود، گفت "تو صحبت نکن فقط")
نوحه خون روضه می خوند که کربلا عرش خدا روی زمینه ... که من اگه کربلات رو از تو نخوام از کی بخوام.... و گریه می کرد... و جماعتی هم....و گریه می کرد.... و می خواست..........."طلب" هر چی که باشه خیلی قویه........موهای تنم راست شده بود....و یه زمینی توی دلم گسل برمی داشت.....دلم می خواست که بخواد.....






ما اگه حدیث نفس نگیم، حدیث انفاس رو خواهیم گفت...فرقی نمی کنه اما.....مهم اینه که راوی کی باشه

Unending

I love it singing at the beginning of the “Lion KingII”:
(S)He lives in you
(S)He lives in me
(S)He watches over
Everything we see
In to the water
In to the truth
In your affection
(S)He lives in you
(S)He lives in me


Happy birthday it was
I don’t know why and how
An strong feeling absorbs and radiates the life….at night dreaming of the first love talking about happiness, and at the morning, waking up with the sound of raining …. Yes, happy birthday it was and I know it was a gift, since I have nothing to be happy... but I am……

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر چه آغاز ندارد نپذیرد انجام

Thanx to all dear friends who made the day lovelier with their lovely messages

season of madness

My mind has some seasons, not equal in their length, but as different as the summer and winter
I always live in the winter of the rational mountains, since I know I can be so mad that I may disturb too much more than myself
But in my mind some times I live in the season of madness...but I live in it when it has no way to become apparent in my life…and it's wonderful to feel the freedom of madness in your heart, in your mind, on your body…………………………I know everyone would get this meaning in his/her way…..but if you know me, you would know that my madness is as pure as the nature, as shiny as the sun, as fluent as the rivers, as growing as the trees, and as lovely as the running of wild horses in the fields

I just felt happy of feeling such a holy madness in my mind

remembering

The taxi driver was waiting to fill out his car and they arrived….They were going to leave the little girl with gray green eyes to live in the orphanage
I hardly succeeded in turning my eyes to other way in order to control my anger
They were exactly hyenas....
And the girl: not beautiful, not innocent, not calm, not sad,
just angry she was and shouting and talking and objecting, while they were laughing and shouting to her objections

Then I remembered once more, who I may love: a child, left alone between wild beasts of the society

sillyself-center

Totally ridiculous
Ridiculous
I was going to stop writing with no enthusiasm, and I would, except this time!

As every one may know, my results on that silly project were all distorted and refused…. I’ve never accepted them too, but I could justify all of them by some reasons which included “problems of the modality and algorithms and necessity of corrections”,…
and based on these suggestions, I had concluded some individual results!
No body even tried to listen to my conclusion!!!
And now I’m translating a book which has explained my conclusion in such a detail that I was never permitted to tell….

I’m glad -of course- of finding such a perfect document for proving my ideas
But
Ridiculous point is that I think:
How long would we rely on the name and the fame of the speaker?
How long would we continue to repeat nonsense great words without understanding true dear words that we could hear?
How long would we bow respectfully for the strangers, and never to our neighbors?
How long would we appreciate our sillyself-center nature?

Or just one question: what could stop us to change? (to change to a better thing! not to get worse!)

Or another question: how may someone that hasn’t the talent of understanding, find the ability of understanding?!

Or a final question: is it possible to change?

learn

Child of the wilderness
Born into emptiness
Learn to be lonely
Learn to find your way in darkness

Who will be there for you
Comfort and care for you
Learn to be lonely
Learn to be your one companion

Never dreamed out in the world
There are arms to hold you
You’ve always known your heart was on its own

So laugh in your loneliness
Child of the wilderness
Learn to Be lonely
Learn how to love life that is lived alone
Learn to be lonely
Life can be lived life can be loved alone

نشانی ام

شاهِ شعرِ شاهدانِ نیمه شب شَوَم، بِخوانی ام

سَحَر شَوی

خاکِ خشکِ طاقِ خانه هایِ دشتیان شَوَم، ببینی ام

وَزان رَوی
شبنم ِ خموده بر سطوح برگها شَوَم

چِکانی ام
آتشِ شبانه ی غرورِ غارها شَوَم

نِشانی ام

نِشانی ام

خطِ روشنِ موربی به رویِ راهها، رِسانی ام

رِسانی ام؟

Brida

در این دنیا هیچ چیز خطایی وجود ندارد، حتی یک ساعت از کار افتاده هم می تواند دوبار در روز وقت دقیق را نشان دهد

خداوندا فروتنی طلب خواسته هامان را به ما عطا کن، چرا که هیچ آرزویی پوچ و هیچ تمنایی بیهوده نیست

تاجایی که می دانست خود را بدتر از دیگران دانستن یکی از بیرحمانه ترین کارکردهای غرور بود، چراکه همچون ویرانه کننده ترین شیوه متفاوت بودن به کار می رفت

ما مسئول جهانیم چون خودِ جهانیم

لباسها همیشه احساسات را به ماده تبدیل می کنند. لباس یکی از پلهای میان مرئی و نامرئی است. حتی بعضی لباسها می توانند آسیب برسانند، چون برای اشخاص دیگری آماده شده اند اما نصیب تو می شوند. لباسهایی را که برای تو آماده نشده اند از بین ببر و از همه لباسهای دیگرت استفاده کن

همان جا بذر رویاهایم را می افشانم
که تو اینک گام برمی داری

آهسته گام بردار که رویاهای مرا لگدمال می کنی

بین آن صخره ها، کنار پرتگاه، دریا، بین حیات مرغان دریایی در آن بالا و مرگ در سنگ های آن پایین بی باکانه شروع کردند به عشق ورزیدن، چون خداوند از بی گناهان حمایت می کند

هر پرسشی که بتوان درکش کرد پاسخی نیز دارد

برای رنج خود سرحدی تعیین کرد، هنگامی که به آن سرحد می رسید آن زن را فراموش می کرد و روزی به دلیلی که دیگر به یاد نمی آورد به این سرحد رسید. اما به جای فراموشی پی برد که حق با استادش بوده است که می گفت احساسات وحشی اند و برای مهار آنها حکمت لازم است

بی هدف راه می رفت و هیچ تصوری از گام بعدی اش نداشت. آوایی درونش می گفت که می تواند پیش برود که مثل نیاکانش زنی نیرومند است و نگران نباشد. چون آنها آنجایند و با گامهایش را هدایت و با حکمت زمان او را حمایت می کنند

انسان بودن به معنای تردید داشتن و با این وجود به راه خود ادامه دادن است

"پیر شده ام. وقتم را با تصور مکالمه ها می گذرانم" اما بعد فکر کرد به خاطر سن نیست. آدمهای عاشق همیشه همین کار را می کنند

کسی که شادی را بشناسد دیگر نمی تواند بدون عصیانگری با اندوه همزیستی کند

پوسیده

تسبیحم گم شده.....تسبیح دیگه م امروز پاره شد.........................داشتم دستم می کردم که یه دفعه پاره شد و دونه هاش ریخت روی زمین...........نمی فهمم .......سه ماهه که همه چیز داره پاره می شه.......انگار همه چیز پوسیده س....حتی چیزهای نو...........کفشم اولین روز پاره شد.....شلوارم، بلوزم، لحافم......و همه طوری پاره می شن که انگارتار و پودشون پوسیده بوده..........عجیبه...با این وجود ساعتهای متقارن همینطور ادامه دارن

بعد از پست: ساعت 9:09 داشتم این پست رو می خوندم که دیدم ساعتش 7:49 خورده، شاید به نظر متقارن نیاد ولی اگه دقت بشه 7*7=49 یعنی : ساعت 7*7:7

energetic!

working hard and far from people for people in a wild nature is what i need....

it's a kind of energy that i feel barricaded within my soul......it's love of pure life..........that can't be released..............working hard and far from people for people in a wild nature is what i need to release it......

Feared

Once I told someone that the difference of an adult man standing at the top of a mountain with a child standing up on the stairs is not that the first one is fearless…and now I think that there is no difference at all…they are both fearful,

I’ve never imagined that being alone or in darkness or in bathroom may make me feel fearful……………
My family know that I prefer darkness to the lights … but it’s just when I know there is someone else, close and real, behind the doors and walls which separate me from lights…I’ve never been alone at an empty building for a whole night…I’ve never been alone in a desert….I’ve never been all alone in my life……...................
I don’t know what’s the source of fear…but if you have a perfect knowledge about the environment, you won’t feel fearful…loneliness is the kingdom of imaginations(I can’t use my imagination easily when I’m not alone)…darkness is its time and bathroom is where you are bare in the presence of the king!
Is that the problem of imaginations?

Did, Do

just a few years ago,
I needed strong reasons to stop loving people,
and now
I need strong reasons to start loving them..............